அம்மா 

உதிரத்தை  பாலாக்கி ஊட்டி 

ஊணுறக்கம் மறந்து காப்பாள் 

பிரதிபலன் பாராமல் 

பிறவி தந்து ஆளாக்கினாள் 

தன் மகவு கண்வளர 

தன்னுறக்கம்  தாரைவார்ப்பாள் 

உன் கண்ணில் நீர் கண்டால் 

உசிரையே விட்டிடுவாள் 

அகரம் நீ கற்கும் வேளை

ஆசானாய் முன்னிருப்பாள்

பள்ளியில் நீ படிக்கும் போது 

புத்தகப்பை தான் சுமப்பாள் 

பரீட்சை உனக்கு என்றால் 

அலாரமாய் அவளிருப்பாள் 

கோபத்தில் நீ திட்டும் போதும் 

குழந்தை என பொறுத்திடுவாள்  

நீ யாருக்காக வாழ்ந்தாலும் 

அவள் உனக்காகவே வாழ்ந்திடுவாள் 

அன்பென்றால் என்னவென கேட்டால் 

அன்னையை காட்டுவாயா நீ....?

 

மாற்றம் 

பருவகாலத்து மாற்றங்கள் போல் உன் பார்வை தந்த
மாற்றங்கள் எத்தனை ....

பட்டாம் பூச்சியை
ரசிக்கதெரியாதவன்
வெட்டுக்கிளியைக்கண்டு
லயித்துப் போகின்றேன்.......

வருடிச்செல்லும் தென்றலைக்கூட
திரும்பியும் பார்க்காதவன் 
சூரக்காற்றுக்குள்ளும்
சுரங்கள் பிடிக்கிறேன்......

மலர்களின் வாசனையை
முகர்ந்தேயறியாதவன்
மண்புழுதி வாசனையை
நுரை ஈரலுக்குள் நிரப்புகிறேன்......

சங்கீதம் என்றாலே
சலித்துக்கொள்பவன்
சருகுகளின் சலசலப்பில்
சுருதிகளை சேமிக்கின்றேன்......

பௌர்ணமி நிலவை
மறந்தும்கூட பார்க்காதவன்
அமாவாசை இரவுகளின்
நிசப்தத்தில் மூர்சையாகிறேன்......

வானிலை மாற்றத்திற்கும்
காலநிலை மாற்றத்திற்கும்
கதிரவனே காரணமாம்
என்னுடைய மாற்றத்திற்கு
காரணம் யாரென்று
உனக்கு புரிகிறதா...?